Categorie: Algemeen (geen categorie)
-
AuteurBerichten
-
27 maart 2003 om 10:35 ReactiePieter van den Berg
Beste allemaal,
Een niet veel gehoorde klacht bij diabetes is een aantasting van de autonome neuropathie ter hoogte van de maag welke gepaard gaat met een vertraagde lediging van de maag. Of wel gastroparese.
Gisteren is deze diagnos na een eerder uitgevoerd nucleair maag ontledingsonderzoek bij mij gediagnoseerd.
Wat houd dit ziekte beeld in ik kan er nergens informatie over vinden. Mij is verteld dat er in mijn geval geen medicatie voor is. Ik moet wachten op papieren van mijn internist welke ik eerst moet ondertekenen wil hij een speciaal middel wat uit de handel is kunnen voorschrijven.
Wie kan mij iets meer duidelijkheid geven over dit ziektebeeld en nog liever is iemand iets bekend over een dergelijk medicijn en de op mij wat vreemd overkomende manier van voorschrijven.Alvast hartelijk dank voor uw reactie.
Pieter van den Berg.23 april 2003 om 10:46 ReactieDISCOURSELiever gaan wij niet in op vragen van patienten over hun specifieke situatie. Het beste kunt u toch met de voor u specifieke vragen terecht bij uw behandelaar. Wel kunnen we iets algemeens over maagontlediging en diabetes vertellen.
Vertraagde maagontlediging bij mensen bij diabetes is bekend sinds 1925 (Boas). Diabetes is een van de mogelijke oorzaken. Radiologisch onderzoek wordt gedaan sinds 1937 (Ferrior). Meerdere studies (zie referentielijst [1]) hebben laten zien dat bij mensen met langdurig diabetes type 1 en 2 de maagontlediging bij 30 to 50% abnormaal langzaam is. Normaal gesproken moet ongeveer 40% of meer van het vaste voedsel na 100 minuten uit de maag verdwenen zijn. Belangrijk te realiseren is dat de hoeveelheid danwel ernst van de klachten niet direct in verband hoeven te staan met de ernst van vertraging van de maagontlediging. Daarom wordt ook wel een onderscheid gemaakt tussen vertraagde maagontlediging en gastroparese. Met gastroparese wordt een ernstige maagontledigingstoornis bedoeld.
De glycemische situatie van het moment zelf heeft opzich ook een negatief effect op de maagontlediging. Dus hogere glucoses in het bloed zorgen opzich voor een vertraging van de maagontlediging.
Er wordt veel gediscuseerd in welke mate autonome neuropathie (in dit geval irreversibele schade van de nervus vagus) danwel het effect van hyperglycemie de vertraagde maagontlediging veroorzaakt.
Naast autonomische neuropathie en glycemische situatie zijn nog een aantal andere factoren van invloed op vertraagde maagontlediging of staan hiermee in verband:
– Duur diabetes
– Geslacht, komt meer bij vrouwen voor
– Afwijkingen in de electrolyten
– Rol van de hormonen gastrine en motiline nog onduidelijkDe diagnostiek van gastroparese wordt gedaan door middel van scintigrafie. Er is geen gouden standaard hoe dit uit te voeren. Dit hangt van het centrum af waar dit gedaan wordt. De grens van ongestoord of gestoorde maagonlediging hangt bij zo’n onderzoek onder andere af van de glycemische situatie van het moment, de houding van de patient, de volume en samenstelling van de in te nemen maaltijd, en een aantal technische zaken.
De therapie van gastroparese is moeilijk. Van specifieke dieten is de werkzaamheid niet aangetoond. Veelal kan een poging gedaan worden met prokinetische medicijnen (zoals Cisapride, domperidon, metoclopramide en erythromycine) om de klachten te verbeteren. Maar niet zelden is het erg moeilijk en zeker niet altijd bevredigend.
Indien misselijkheid op de voorgrond staat, kunnen anti-emetica helpen.(Op dit moment wordt onderzoek gedaan onder andere met dopamine antagonisten (levosulpiride[2]) en 5HT4 agonisten (tegaserod[3]), sumatriptan[4] en clonidine[5])
Overige therapeutische opties als chirurgie en electrostimulatie worden hier nu verder niet besproken.
N. Kleefstra
Literatuur:
[1] Horowitz M, O’Donovan D, Jones KL, Feinle C, Rayner CK, Samsom M. Gastric emptying in diabetes: clinical significance and treatment. Diabetic Medicine 2002;19:177-94
[2] Melga P, Mansi C, Ciuchi E, Giusti R, Scabia L, Prando R. Chronic administration of levosulpiride and glycemic control in IDDM patients with gastroparesis. Diabetes Care 1997;20:55-8
[3] Camilleri M. Tegaserod. Aliment Pharmacol Ther 2001;15:277-89
[4] Tack J, Piessevaux H, Coulie B, Caenepeel P, Janssens J. Role of impaired gastric accomodation to a meal in functional dyspepsia. Gastroenterology 1998;115:1346-52
[5] Talley NJ, Verlinden M, Geenen DJ, Hogan RB, Riff D, McCallum RW et al. Efficasy of a motilin receptor agonist (ABT-229) for relief of dyspepsia in type 1 diabetes mellitus: a randomised double-blind placebo controlled trial. Gut 2001;49:395-401 -
AuteurBerichten