Categorie: Algemeen (geen categorie)
-
AuteurBerichten
-
12 juli 2006 om 11:45 ReactieErik Kaat DVK 2e lijn
Geacht forum,
Wij hebben regelmatig een conflict met één van onze internisten. Hij is de mening toegedaan dat meer dan 40 EH insuline bij mensen met insulineresistentie en overgewicht totaal geen zin heeft. Dit in tegenstelling tot onze andere internisten.
Regelmatig lopen wij tegen het probleem aan dat de bloedsuikers en het Hba1c dan steeds te hoog blijven. natuurlijk is gewichtsreductie een onderdeel van de behandeling maar zoals bekend lukt dat vaak maar moeizaam.
Ik ben op zoek naar literatuur om het tegendeel te bewijzen, maar ook als er literatuur zou zijn die zijn mening bevestigd is dat welkom.
Een tweede vraag: in hoeverre is er ervaring met lantus tijdens de zwangerschap?
12 juli 2006 om 15:08 ReactieH. Kip, diabetesverpleegkundigeGeachte collega,
Ik heb gezocht in Pubmed, via de MESH-term "Insulin resistance" komt er de volgende definitie:
Insulin Resistance
Diminished effectiveness of INSULIN in lowering blood sugar levels: Requiring the use of 200 units or more of insulin per day to prevent hyperglycemia or ketosis. It is usually due to insulin binding by antibodies (INSULIN ANTIBODIES), but abnormalities in insulin receptors (RECEPTOR, INSULIN) on cell surfaces also occur. It is associated with obesity, ketoacidosis, infection, and certain rare conditions. (from Stedman, 25th ed)
Year introduced: 1967(1964)Gesteld je zou iemand willen behandelen met meer dan 200 eenheden per dag, dan kom je al snel over de ‘magische grens’ van 40 eh per injectie.
Welliswaar is er ook iets voor te zeggen om de 40 eh als een maximale portie te beschouwen en het eventuele extra op een andere plaats maar het zelfde moment te gebruiken. Ofwel: de dosis over twee injecties te verdelen.Wellicht is het een ongeschreven stelregel om bij 40 eh. de streep te trekken, maar dan kies je -volgens mij- bewust om verder geen investering te doen in het verder reguleren. De mensen waarbij er sprake is van dit probleem zijn veelal reeds tot in den treure voorgelicht om hun ‘leven te beteren’.
In de praktijk heb ik gezien, dat gedurende een langere periode een patiënt niet te reguleren bleek. Er is toen (op uitdrukkelijk verzoek van de patiënt) gekozen om over te gaan op pomptherapie. Alle voorzichtige ophogingen hebben uiteindelijk geleid tot een dagtotaal van een krappe 400 eh, met bolusgrootten boven 60 eh.
Er is toen een punt bereikt waarbij de regulatie vrij plotseling heel goed werd.Door co-morbiditeit en de behandeling daarbij zijn er zelfs ineens weer hypo’s ontstaan, waardoor na enige tijd de standen teruggeschroefd zijn en er nu zo’n 100 eh minder volstaan.
Dit is geen evidenve, maar een casus. Waren we bij de 40 eh grens gestopt, vrees ik dat er nog meer problemen bij gekomen waren.
Een duidelijk nadeel is dat dhr. ook toegenomen is in gewicht. Wie zal zeggen wat een groter probleem is op den duur?
Ik hoop ook dat er meer literatuur gevonden wordt over dit onderwerp.
De hits op bovenstaande is mij een te grote hoeveelheid om door te worstelen.Met vriendelijke groet,
H. Kip
12 juli 2006 om 23:02 Reactiediabetes2.nlGeachte collega,
Mij is ook geen literatuur bekend, hoe wij er verder mee om zouden gaan hebben wij oa beschreven op pagina 57 van het protocollenboek editie 2006/2007.
Zie verder ook onderstaande links:
Met vriendelijke groet,
N. Kleefstra
Links:
-
AuteurBerichten