Categorie: Algemeen (geen categorie)
-
AuteurBerichten
-
19 november 2004 om 17:43 Reactiekarin, praktijkondersteuner
Een 46-jarige patiënte, gescheiden, 3 zoons, heeft veel stress met haar middelste zoon. Door deze stress is haar DM moeilijk te reguleren. Op dit moment heeft zij met maximale orale medicatie een nuchtere glucose van 9.5 en een HbA1c van 7.7 dus m.i. een indicatie voor insuline therapie. Echter wanneer de stress met haar zoon weer minder wordt daalt haar nuchtere glucose ook weer en zo ook de HbA1c.
Is het verstandig om bij haar toch te starten met insuline? omdat de stress met haar zoon toch van tijd tot tijd blijft bestaan.
Graag uw advies
22 november 2004 om 11:55 ReactieRolf KuilderDeze casus is mijns inziens echt een probleem waarbij veel wijsheid nodig is. Een mens is meer dan een optelsom van getallen. Het belangrijkste dient het meeste aandacht te krijgen. Als iemand erg veel stress heeft, door problemen met een zoon, is het de vraag of er nog genoeg ruimte overblijft voor andere zaken. Indien deze mevrouw geen energie heeft om met haar diabetes bezig te zijn is het maximaal haalbare dat de waardes niet verder verslechteren. Kan ze wel bezig gaan met de diabetes dan kun je samen met haar kijken naar wat mogelijk is. Ik begrijp dat ze haar pillen wel inneemt. (Of dat zo is weet alleen mevrouw zelf). Belangrijk is om eerst een idee te hebben hoe wisselend de glucoses nu werkelijk zijn. Een voorwaarde voor insuline therapie is zelfcontrole. Dat zou de eerste stap zijn. Volgens mij zou je daar mee kunnen beginnen. Als je deze mevrouw dan (bv. ) om de 2 weken terug laat komen (is dat mogelijk?) kun je samen met haar gaan bekijken wat er verder moet gebeuren. (Van wie moet dat?) Mijns inziens is het vooral erg belangrijk om contact te houden met deze mevrouw en heel voorzichtig te 'opereren'. Je moet je niet gek laten maken door verhalen met hoe erg het wel niet is dat iemand, op die jonge leeftijd, te lang blijft doorlopen en grote risico's loopt. Dat is ook wel zo maar daar help je die mevrouw en jezelf niet mee. Een doorverwijzing naar andere hulpverlening is zeer op zijn plaats. Hierbij is een goede timing van belang. Zelf noem ik dit vrij snel. Soms merk ik dat mensen daar niet open voor staan. Het is dan wel belangrijk duidelijk aan te geven wat je wel en niet kunt bieden.
23 november 2004 om 08:47 Reactiediabetes2.nlGeachte collega,
In aanvulling op de reactie van collega Kuilder: Wij hebben niet veel informatie van uw jonge patiente. Wat we weten uit uw informatie is dat de glycemische regulatie van uw patiente nogal beinvloedbaar is door de thuissitutatie. Dit is bij meerdere patienten een factor die altijd meespeelt, soms zozeer dat er een aanpassing in de medicatie (insuline) noodzakelijk is. Echter aanpassingen in de medicatie zijn dikwijls nodig om allerlei redenen en wij zouden deze reden sec niet als een "contra-indicatie" zien voor insuline therapie. Op zich is een Hba1c van 7,7% zeker een reden de behandeling te intensiveren, bij een patiente van deze leeftijd. Misschien is het wel een reden om nog eens niet medicamenteus aan de slag te gaan als er met afvallen/meer bewegen nog winst valt te behalen. Een periode van stress geeft vaak niet zozeer een incidentele verhoging, maar deze is vaak ook chronisch en kan door aanpassingen in het insuline regime over het algemeen prima worden opgevangen.
Indien patiente een su derivaat gebruikt: heeft deze wel eens tot problemen geleid –> hypo’s?
Indien u nog een aanvullend advies wil betreffende deze patiente, zou dan het casus invulformulier willen gebruiken (zie bovenaan het forum)?
Met vriendelijke groet,
N. Kleefstra
S.T. Houweling
-
AuteurBerichten